Ένα άδειο δωμάτιο.
Μπήκα εγώ.
Μπήκαν άλλοι δυο.
Μπήκαν πολλοί.
Βγήκαν πολλοί και μείνανε λίγοι.
Μπήκαν αρκετοί.
Βγήκαν λίγοι.
Μουσική και λουλούδια.
Μπήκες εσύ.
Κρατάς το κλειδί και δεν ξέρω αν θα βγεις.
Παντού φωτογραφίες μιας ορχιδέας.
To τίποτα δεν το γνωρίζω.
Όμορφη ομίχλη που σκεπάζει τα μάτια.
Δεν με ενδιαφέρει το να πέσω πιο πέρα.
Με ενδιαφέρει να πέσω στο κρεβάτι.
Να κλείσω τα μάτια και να κρυφτώ.
Πίσω από τους άδοξους ποιητές.
Πίσω από την μπαλάντα τους.
Εκεί που αρμόζει να κρυφτείς.
Στην χαρά και στην αρμονία ενός χρώματος.
Αν δεν ψιθυρίσεις αυτό που σου είπα.
Όταν καθόμασταν στο παγκάκι.
Και δεν το έβαζες σε ένα χαρτί.
Να ταξιδέψει με ένα μπουκάλι.
Σε μέρη που δεν πάτησα ποτέ εγώ.
Τότε είμαι εγώ.
Δίσκοι βινυλίου που είναι σπασμένοι.
Μια τραγωδία που μοιάζει κωμωδία.
Τα αστέρια που μοιάζουν με πόρνες.
Μπιχλιμπίδια ενός βλάκα ουρανού.
Οι χαρές της ζωής αν σε θυμούνται.
Και οταν θα ψάχνεις το παλιό σου γραμόφωνοΛίγα ειναι τα όμορφα πράγματα στον καθρέφτη
Εμένα μου έμεινε μια ριγέ καραμέλα απ'το πακέτο.
Μουσική.
‘’Βγήκες?’’ ρωτάω.
Μη μείνεις…
Βγαίνω.
Άδειο δωμάτιο.
