Αθήνα... μια πολή που περπατάς και βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους να τρέχουν ή να περπατάνε ήρεμα και να σκέφτεσαι τι δουλειά έχει ο καθένας. Τι μπορεί να σκέφτεται ο κύριος που τρέχει αγχωμένος δίπλα σου? Ή η κυρία που κάθεται στο παγκάκι και είναι στεναχωρημένη? Τα μάτια σου θολώνουν στο άκουσμα της τσιμεντένιας καρδιάς της Αθήνας που λησμόνησε τα παλιά της χρόνια, τότε που ήταν απλά ενα χωριουδάκι με λίγα δέντρα. Ο Δήμος αδιαφορεί για την κατάσταση της και βλέπεις παντού κατεστραμένα πλακάκια και παντού αστέγους που τριγυρνάνε σαν τους γλάρους του Μπωντλαίρ πάνω απ'τα καράβια. Ποια είναι η τύχη τους και που θα καταλήξουν, είναι κάτι που δεν γνωρίζουν, αλλα συνεχίζουν να παλεύουν, έτσι για το γαμώτο που θα έλεγε και ο λαός. Ευτυχώς που η Αθήνα σε κάποια μικρά και κρυφά μέρη που τα γνωρίζουν μόνο αυτοί που μένουν σε αυτήν και οι μυημένοι ξένοι (εννοώντας αυτούς που μένουν αλλου), μπορεί να σου προσφέρει την ηρεμία, πνευματική τε και σωματική για να ηρεμήσεις, έτσι ωστε να μην σε διαλύει το τρομερό άγχος που περιτριγυρίζει την τσιμεντένια πόλη. Αλήθεια.. γιατι να είναι έτσι η Αθήνα? Τι θα έλεγε ο Περικλής που την είχε κάνει στολίδι? Θα έπεφτε απο την ακρόπολη γιατι έτσι όπως έχουμε καταντήσει, θα ήταν γελοίο να συνεχίζει να ζει.
Ευχαριστώ
