Sunday, November 30, 2008

Ειναι ανατριχιαστικό

Ειναι ανατριχιαστικό
Το πως
Αγγίζεις τα φτερά των αγγέλων
Ειναι ανατριχιαστικό
Το πως κλαίς
Το πως σκίζεις την σιωπή
Με λυγμούς
Με σκέψεις
Με λέξεις σαν μαχαίρια
Σαν βόμβες σε κορμιά
Σαν ψεύτικες
Θήκες
Παρακαταθήκες
Συμβόλαια
Ειναι ανατριχιαστικό
Να ψιθυρίζεις στο μυαλό μου
Και μάλιστα
Ειναι ανατριχιαστικό
Να σκίζουνε τα δάκρυα σου τα στήθια μου
Να πέφτουνε σαν στάχτη στα πνευμόνια
Να μην μπορώ να αναπνεύσω
Ειναι ανατριχιαστικο
Να μην μπορώ να σκεφτώ
Να πιάνομαι απο λέξεις
Απο απόψεις
Απο σκέψεις
Σου λεω ρε....
Ειναι ανατριχιαστικό να σε φοβάμαι

Monday, November 10, 2008

Εντάξει, θα παραδοθώ

Μπορώ για μια στιγμή να υπάρχω
Να αντικρίζω στα μάτια την μοναξιά
Να ψελίζω
Να χοροπηδώ στα σοκάκια των χειλιών μας
Να συναναστρέφομαι με την χλωμή λιακάδα των ματιών μας
Να ερωτεύομαι καθημερινώς το σώμα μας
Να ψάχνω
Να ψάχνω τα σημεία που μ’αγγίζω
Με δυο τρεις σταλιές
Με λεπίδα αίματος να τρέχω
Να τρέχω σαν τρελός
Να πέφτω
Στο γρασίδι
Να πέφτω
Έτσι, άσε με να πέφτω
Να πέφτω
Τι όμορφο συναίσθημα