Αν είναι δυνατόν

Στα χνάρια μελωδιών που τινάζονται σαν στάχτες

κοιμάται η ψυχή μου
και τα περάσματα του εκάστοτε σιωπηλού τραίνου
τραντάζουν τα κρεβάτια μας
τραντάζουν το δέρμα μας
και η ζεστή ανάσα μου συνεπαίρνει τις σκέψεις μου
σαν μανία ωρολογοποιού
σαν ήχος ρολογιού
συνεπής σε υποχρεώσεις
πάντα με δόσεις
να που αγγίξανε παράδεισο τα χιόνια
ζεστάνανε τις φλέβες
κι ας ήταν μαύρη στάχτη
ας ήταν δηλητήριο
μιας ψυχής που συμβιβάζεται με το μαρτύριο

Στο τέλος συνηθίζονται όλα
σαν πόνος στα άκρα σου
με τον καιρό ξινίζει το χαμόγελο
και βρίσκεις την ουσία
μια συνουσία
δυο άκρες κλωστής
στο πλεχτό της ζωής
γεμίζουνε οι εραστές την αλήθεια σου ολόκληρη
μα ψάχνοντας το ψέμα
χάνεις την αλήθεια του
ασ'το να παει στο καλό
έτσι σου λέει το φεγγάρι

Μα δεν είναι δυνατόν

Αν είναι δυνατόν
να πάψω να χαμογελώ