Το κερί μου

Είναι ενα κερί που λάμπει ανάμεσα στην πνευματική άβυσσο.. ποιος θα μου θυμίσει τα σκοτεινά μέρη που έχει παραπατήσει ο μικρός πρίγκηπας? Ποιος θα τον βοηθήσει? Άναψα ενα κερί τα βράδια, για να μου θυμίζει τον εαυτό μου. Άναψες και συ ενα κερί... όχι όμως για σου θυμίζει εμένα, αλλα για να μοιραστείς την θλίψη για τον χαμό μου. Εναν χαμό που με βοηθάει να φύγω μέσα στα σκοτάδια, σαν βασιλιάς που επειδή χάθηκε το βασίλειο του, κρύβεται στις κατακόμβες της ψυχής του. Σκοτεινές γωνίες και απάτητα συναισθήματα που βρέθηκαν λαβωμένα απο διάφορες φαρμακερές γλώσσες και απ'τον κατεργάρη χρόνο.

Ποιος θα κρατήσει το αέναο πυρ?

Κρατάμε και οι δυο μας τα κεριά και τα φέρνουμε κοντά κοντά.....

Μα ξαφνικά... εξαφανίζεσαι.

Δεν υπάρχεις εσυ.. παρα μόνο μια σκοτεινή φιγούρα που καλύπτει το πρόσωπο της. Ριπές φόβου διαπερνούν το τρεμάμενο κορμί μου καθώς προσπαθώ να διακρίνω το τι συμβαίνει. Μια φωνή ακούγεται και με καθηλώνει σε μια γωνία του δωματίου μου. ''Σβήσε το φως μικρέ, δεν έχεις και πολυ καιρό.. θα σε διαλύσω κάποια στιγμή'' ψιθύρισε η σκοτεινή φιγούρα...
Έκπληκτος προσπάθησα να την ρωτήσω... να μάθω την αληθινή της ταυτότητα..

Μα αυτή γύρισε και μου δείξε σε ενα κομμάτι χαρτί κάποιες εικόνες...

Ήσουν εσυ και γω... χαμένοι σε ενα σκοτεινό μέρος..

''Δεν ήσουν εδω για κανέναν μικρέ, και δεν θα είναι κανένας για σένα... να το θυμάσαι πάντα, και να ξέρεις... το δάκρυ σου, είναι ο καλύτερος σου φίλος'' φώναξε δυνατά η σκοτεινή φιγούρα.... Την κοίταξα σιωπηλά και γεμάτος φόβο, μα τόλμησα με όσο θάρρος μου είχε απομείνει να την ρωτήσω... ''Ποιος είσαι?''

Ακούστηκε ενα γέλιο γεμάτο κακία....

''Ποιος είμαι?'' ρώτησε ειρωνικά η φιγούρα και σήκωσε το χέρι της που κάλυπτε το πρόσωπο της... Γεμάτος τρόμο, αντίκρισα τον ίδιο μου τον εαυτό να με κοιτάει με ενα απέραντο μίσος. Η φιγούρα ήταν.... ΕΓΩ.

Προσπάθησα να μιλήσω, προσπάθησα να κλάψω... μα δεν μπόρεσα, η σκοτεινή ματιά του εαυτού μου, με έπνιγε... δεν μπορούσα να αναπνεύσω...

''Πνίγομαι..'' σκέφτηκα πανικοβλημένος...

Και σιγά σιγά, αισθανόμουν όλο και πιο αδύναμος ώσπου δεν μπόρεσα αλλο και κατέρευσα..
Εκείνη την στιγμή πλησίασε το άψυχο μου σώμα ο εαυτός μου και το ρώτησε...

''Έτσι θα καταλήξεις... έτσι... κατάδικος στο σκότος για πάντα αν δεν με διώξεις'' και έφυγε αφού πρώτα έγραψε μια ημερομηνία θανάτου πάνω απ'το πτώμα μου με το ίδιο μου το αίμα..

Θανάσης... 9/7/06

Και... έσβησα..

Μια συμβουλή μόνο... γίνετε φίλοι με τον εαυτό σας.. καλό θα σας κάνει..