Αστέρια ονειρικής ύπαρξης μακριά από τα χέρια μας
Ψηλαφίζουν την αλυσοδεμένη πραγματικότητα μας
Και αγωνιούν βαριανασαίνοντας τα βράδια στα μπουντρούμια
Σαν τους αλήτες των παραμυθιών, κατατρεγμένα
Μυστικά σαλεύουν στο χρυσαφί δάκρυ της ζωής
Και στέκομαι άκαμπτος στο ακρωτήρι της ελπίδας
Σαν να ταν καλοκαίρι ακουμπάω το κορμί της
Και μου ψιθυρίζει στ’αυτι κακίες και βρωμόλογα
Μα σε φαγα γνωστή μου πόρνη, σε σκότωσα
-η ψυχή μας αγριεμένη σαν σκυλί-
Στα αστέρια αδέρφια.. στα αστέρια..
No comments:
Post a Comment