Wednesday, August 22, 2007

Stirb Nicht Vor Mir


Πόσες εναλλακτικές πραγματικότητες να χωρέσουν μέσα σε μια ψυχή?

Στο τέλος της γραμμής εκρήγνυται η μοναδικότητα

Της στιγμής που σπάει την μονοτονία της σιωπηλής ματιάς

Ξεκρέμαστες αλήθειες αγωνιούν σε σοκάκια αυτοκτονίας για να

Σωθούν από την σπασμένη κασέτα που επαναλαμβάνεται

Οι νότες

Φύλακες της μουσικής

Αυτοκτονούν σταδιακά επάνω σε εκτροχιασμένα πεντάγραμμα

Οι ψυχές

Αστέρια της αγάπης

Συνουσιάζονται επάνω σε βωμούς μίσους

Ξαπλωμένος στο κρεβάτι αγγίζω το κεφάλι μου και αναρωτιέμαι

Ξυπνάω?

Ξυπνάω νεκρός

1 comment:

Anonymous said...

Από με παν στη λυπημένη χώρα,
Από με παν στον αιώνιο πόνο,
Από με παν στον κολασμένο κόσμο.
Τον πλάστη μου έχει εμπνεύσει δικαιοσύνη:
Υπέρτατη σοφία κ' η αγάπη η πρώτη.