Βράδυ θαρρώ πως ήταν
Στα πορφυρένια μονοπάτια της ζωής μας
Σε δυο σελίδες κλάμα
Υπήρξαν όλοι σαν πασαλειμμένο μελάνι
Μια σιωπή ίπταται πάνω απ’τα χαμογελά μας
Ριγμένα τα βλέμματα στον καιάδα της ανήσυχης ψυχής μου
Ώρες ατελείωτες μέσα σε μια στάλα αλκοόλης
Στους ψίθυρους του κρασιού
Βρεγμένα χείλη με δυο στάλες ψέμα
Κουρασμένα μάτια
Πρησμένα φαίνονται πως είναι
Οι φλέβες σαν αλυσίδες τα αγκαλιάζουν
Πέφτουν αναίσθητα πάνω στο χαρτί και χάνονται
Και μόνος πάλι
Η σιωπή ελίσσεται ταχύτατα στους παρανοϊκούς έλικες της κάμαρας μου
Σαν τα σκουριασμένα γρανάζια στο σαραβαλιασμένο παιχνίδι
Μια δήθεν απάντηση
Κατεβαίνοντας στο έρεβος παρέα με το χάος
Κλεισμένοι σε έναν κύβο απέραντης μανίας
Χαράζουμε τους γυάλινους τοίχους με λέξεις
Ώσπου να σπάσουν
Και τα κομμάτια –χίλια θαρρώ πως θα ναι-
Να κόψουν εκατομμύρια δάχτυλα
2 comments:
Angel,put sad wings around me now,protect me from this world of sin,so that we can rise again.Angel-we can find our way somehow,escaping
from the world we're in,to a place where we began.And I know we'll find,A better place and peace of mind,just tell me that it's all you want-for you and me,angel won't you set me free?Angel remember how we'd chase the sun,then reaching for the stars at night,as our lives had just begun.When I close my eyes I hear your velvet wings and cry,I'm waiting here with open arms-can't you see?Angel,shine your light on me.Angel we'll meet once more - I'll pray,when all my sins are washed away.Hold me inside your wings and stay,angel,take me far away.Put SAD wings around me now,Angel take me far away.Put sad wings around me now,So that we can rise again.
Εσύ και εγώ.
Τίποτα.
Το απόλυτο κενό.
Ναί,είναι αυτή η γραμμή.
Μη την κοιτάς,ξέρεις ότι σημαίνει το τέλος.
Ναι,είναι τα σύννεφα και οι περίεργες μορφές τους.
Με τρομάζουν,με κοιτούν,κατι θέλουν να μου πουν.
Και ναι,ένα παίρνει την μορφή σου.
Είναι το μόνο που δεν με κοιτάει.
Είναι το μόνο που δεν μου μιλάει.
Απλα,χαμογελάει.
Post a Comment