Το ντουλάπι με τα μαγικά

Πες του να κοιμηθεί.

Δεν είναι ώρα αυτή

Συνήθως κοιμάται νωρίς.

Μετρά τις τζούρες σαν χαρμάνης και αντισταθμίζει την ποιότητα της ζωής.

Αστράφτουν οι φωνές τους στο κεφάλι του.

Δεν είναι ώρα να θυμάσαι.

Είναι ώρα για να κοιμάσαι.

Σε καλέσανε μονάχο στα σημεία ζωής

Να παραλάβεις τον θάνατο

Δεν είναι ζωή αυτή

Δεν θα αγγίξεις ποτέ την ψευτιά μας

Κι όμως είναι αλήθεια.

Ειρωνικό ε?

Περίμενε με

Δεν ζητάω πολλά

Όψη

Ήρθα για να χαθώ

να αδιαφορώ
να παίζω και να γελώ
σε μυστήρια κουτιά με κλόουν
σαν φρένο σπασμένο
με μια νότα απτό ακορντεόν της ζωης
σαλεύω αδιάφορα πάνω στο φιλί σου

Sorry, wrong number

Watching the sleeping door

Oh maybe I can smoke some loneliness

Singing

‘’I’m not alone, not even on my own’’

Kids screaming all over my face

‘’So strange, oh strange’’

We can all be weird

Weird as fuck

In an imaginary place

Easy, oh

‘’I’m not alone, not even on my own’’

He’s trying to be a clown

Oh, oh

I forgot that I remember that I had amnesia

Epileptic seizures

Bumps on my head and voices blocking my way

My own little kid

Weird as fuck

he is on his own

in love with his soul

Stay in tune

I try to be sarcastic

Don’t feel better

A pill

A kill

Dead souls

All I ever do is feel

Get out, get out, get out

Oh, oh

Not ready to be steady

That’s ok with me

Still I want to be strange

I see stars

Locked in a cell with bars

Οδός Μαρασλή

Ξέρεις τι είναι.

Να ματώνεις στις εκτάσεις της σιωπής

Ξέρεις τι είναι.

Να προσπαθείς να ακούσεις και να κουφαίνεσαι.

Ξέρεις τι είναι.

Να μένεις μόνος με παρέα.

Ξέρεις τι είναι.

Είναι.

Η ασυναίσθητη

Μικρή

Ανόητη

Άρρωστη

Ζωή.

Κουτάκια ναφθαλίνης

Οι νύχτες.

Αντικλείδια βαρεμάρας

Σε φυλακές της μορφής

Οάσεις

Αστεριών

Δεν έμαθα ποτέ.

Αν σαπίζεις καπνίζοντας ζωή

Δεν έμαθα ποτέ.

Αν τα όνειρα μου κόβουνε τα χέρια

Δεν έμαθα ποτέ.

Αυτά που έμαθα

Και

Υπάρχω

Μικρός

Ανόητος

Άρρωστος

Νεκρός.

Αυτοκτόνησε με

Δεν γελάω

Δεν μιλάω

Δεν πονάω

Δεν υπάρχω

Κι αν είμαι

Είναι επειδή

Σας βαριέμαι