Wednesday, March 05, 2008

Ενα βράδυ σε ένα παγκάκι

Είναι νύχτες που δεν κοιμάμαι

Το δωμάτιο μου είναι αγέρας

και το σώμα μου φύλλο

νοητικές παλινδρομήσεις

σε σφαίρες φαντασίας

ηλεκτρίζουν τα μάτια μου

θαρρώ πως είναι κόκκινα

οι φλέβες σαν δοχεία οραμάτων

ατενίζουν

τα τασάκια συναισθημάτων


Και οι πληγές

σαν αναμμένα τσιγάρα

γεμίζουν πίσσα το μυαλό

με έναν αναπτήρα

καίω το κάθε λεπτό

της ώρας

περνά η ώρα

περνά η ώρα


Δαρμένα δάχτυλα

ένοχες ματιές

στα δευτερόλεπτα

στα λεπτά

στις ώρες

στις μέρες

στους μήνες

και τα χρόνια


Είναι νύχτες που δεν κοιμάμαι

Τα πόδια μου είναι δρόμος

Και το μυαλό μου αμάξι

Για το ατέλειωτο ταξίδι

Χρειάζονται νοητικές πατερίτσες

Για το ταξίδι

στα δευτερόλεπτα

στα λεπτά

στις ώρες

στις μέρες

στους μήνες

και τα χρόνια

χρειάζεται πιστόλι

1 comment:

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.