Με λένε Νασο

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και αναρωτιέμαι

σκέψεις μαύρες σαν την πίσσα
περνάνε απ'το μυαλό μου
εκρήγνυνται τα δισεκατομύρια άτομα μιζέριας
μέσα μου
σφίγω το μαξιλάρι
ψελίζω δυο λέξεις
ματώνουνε τα χείλη μου
και
γω να καταρέω
δυο δάκρυα να πέφτουνε σαν λεπίδες
να κόβουνε εμένα
λάθος στόχος
εγω να κρατιέμαι απ'το σεντόνι
εγω να αντικρίζω την δίνη στο ταβάνι
να με ρουφάει
απαρηγόρητο
τέρατα με καρδιά
απελπισμένος είμαι
και σε παρακαλώ
μην φύγεις, δεν θα τ'αντέξω

Και το πρωι που ξυπνώ
γνωστή η πορεία
η ίδια ιστορία
οι δρόμοι ίδιοι
οι άνθρωποι με μούτρα κατεβασμένα
ουτε μια καλημέρα
ουτε μια γλυκιά ματιά
σε δρόμους θάλασσες και ποτάμια ψυχών
με περιμένει η ίδια συνουσία
με περιμένει ο ίδιος ουρανός
με περιμένει η ίδια αγωνία
με περιμένει
όλα με περιμένουν
ΣΤΟΠ
ανασυγκρότηση
και έκρηξη εσώψυχων

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ