Το χάος

Το χάος μέσα μας δεν είναι λεπτομέρεια

είναι ολόκληρο σύμπαν

συμπυκνωμένο σε δάκρυα

είναι η οργή του χεριού μας που χτυπάει στα σίδερα της ψυχής

είναι το τρέμουλο των αισθήσεων

το χάος μέσα μας δεν είναι αίσθημα

δεν είναι εμπειρία

είναι το πνιγμένο ουρλιαχτό στα μαξιλάρια

ο πόνος που εκρήγνυται σαν υπερκαινοφανής αστέρας

είναι το κλάμα ενός μικρού παιδιού

είναι η ποίηση

είναι το χάος που πετάει πίσω απ'το φεγγάρι

η ρυθμισμένη μουσική

στην οποία χορεύουμε όλοι μας

και οι ποιητές κοιτάνε σιωπηλά

Ο ορισμός του χάους περιγράφεται σε βιβλία

σε ψεγάδια και σε συναισθήματα γραπτών

σε αυτά που δεν προσέχεις κάθε μέρα

σε λέξεις, στο κάθε νι και στο κάθε σίγμα

και στο κάθε χι, στο και στο κάθε άλφα, και στο κάθε όμικρον και στο κάθε σίγμα

είναι αυτό που αποκαλείς ψυχή

αυτό που βολοδέρνει μες στις λάσπες του κορμιού σου

αυτό που κλαίει γοερά τις νύχτες

τι είναι λοιπόν το χάος

δεν είναι ιστορία

δεν είναι παραμύθι

είναι συσκευασμένη μορφίνη

καμουφλαρισμένη

είναι ο δολοφόνος των γραπτών

είναι ο Καρυωτάκης

ειν'ο Νικόλας ο Άσιμος

είναι η Κατερίνα Γώγου

είναι πανάθεμα τα αστέρια που συντρίβονται στις λάσπες

είναι η απαρίθμηση των αμοιβαίων, πόνων, θλίψεων και πληγών

του Μαγιακόβσκι

Σε κάθε γραπτό μας

εμείς είμαστε τα θύματα και σεις οι θύτες

το σύμπαν μέσα μου λοιπόν

δεν είναι δύτης

δεν συμπίπτει με τα λουλούδια στους δικούς τους τάφους

είναι εξακριβωμένα ίδιο

είναι λωποδύτης

είναι αστείο το πως γδέρνεται η ψυχή μου

το πως στριγλίζει σαν κιμωλία σε πίνακα

και τα φαντάσματα να ψάχνουν για ψεγάδια

να ψάχνουν για εμένα

να ψάχνουνε στα ποιήματα ρυθμίσεις

ρυθμισμένη αυτοκαταστροφή

και το χάος

να φλέγεται ολότελα