Γαλήνη

Στα άκρα μιας παγόδας,

χορεύουνε διστακτικά οι δροσοσταλίδες

της απερχόμενης βροχής,

ανάμεσα στα μάτια του κόσμου,

εκρήξεις μιας κόκκινης πανδαισίας

βυθισμένης στους κόσμους της πιο δυστυχισμένης

ατλαντίδας

του πιάνου της σκόνης που μιλάει,

θαμπώνει μάτια,

καταιγίδες σταματάει,

πέφτει στα χώματα το ματωμένο γόνατο παιδιού,

ποτάμια κόκκινης θολούρας,

φωνάξαν δαίμονες και πλάσματα,

φωνάξαν

οι

φωνές