Μπαρούτι στη φλέβα

Τρελαμένες αναλαμπές ευθυμίας

Μπαρούτι σε φλέβα

Πεσμένος στο πάτωμα του εργοστασίου συνειδήσεων

Ένα κυκλοθυμικό κομφούζιο

Στην πόλη των ασθματικών τροχαλιών

Μια σκέψη σαν ζουρλομανδύας σαλεύει πάνω στο διψασμένο σώμα μας

Ελεύθερο τραίνο, αγγίζω το άπειρο

Ασπάζομαι το τώρα

Και αγκαλιάζω το παρελθόν

Μπαρούτι σε φλέβα

Δηλητήριο στο μυαλό το κοινωνικό νέφος

Σπιράλ όνειρα αγωνίας

Πλημμυρίζουν το μεθυσμένο μου ποτό

Κλείνω τα μάτια

Μια σιωπή σαν ναρκωτικό

Ένα σκότος νοερό

Εισπνέω ζωή

Και

Εκπνέω μπαρούτι

Μπαρούτι στη φλέβα

Έκρηξη

Κοινωνικός Ιδρώτας

Αντίστροφα παραπατώ στην πεθαμένη δόξα

Δεμένος χειροπόδαρα αυτοκτονώ

Και αγγίζω παραμιλώντας το νοητό σεντούκι

Σκέψεων

Αμαρτωλών χαμένων και πτωχών

Σε μια ανάπηρη σιωπή

Στον καιάδα της νιότης

Σε ένα ποίημα αγκαθωτό

Και ατενίζω εμένα σε έναν

Ορίζοντα θανάτου

Στην έκλειψη του ελπιδοφόρου ηλίου

Κτυπώντας την πόρτα του μέλλοντος

Ερωτοτροπώ με το παρελθόν

Δεν ειναι νοσταλγία

Ναυαγός στα πιο μικρά ‘’γιατί’’ του κόσμου

Στα ψεύτικα λογύδρια των ηρώων

Στα ρομαντικά αποφθέγματα των σαλεμένων

Μια νοσταλγία πονεμένη

Αναπολώντας το τι μας μένει

Μια γλυκιά ριπή μοναξιάς

Από το όπλο της σιωπής

Στην κρυφή σου φαντασία

Χορεύω στροβιλίζοντας γύρω από τα νοητά χαμόγελα

Ανόητα δάκρυα και ανόητες αγάπες

Σβήνουν σαν τσιγάρα

Και η κατάληξη, ‘’καρκίνος’’

Στο άψυχο σου σώμα

Την νιώθω την ησυχία

Συνοδοιπόρος στις θάλασσες της ζωής

Κλεισμένοι σε ένα σεντούκι θησαυρών

Πειρατές των θεών

Από τη μια

Αστέρι

Και απ’την άλλη

Θυμωμένο

Αγέρι