Κοινωνικός Ιδρώτας

Αντίστροφα παραπατώ στην πεθαμένη δόξα

Δεμένος χειροπόδαρα αυτοκτονώ

Και αγγίζω παραμιλώντας το νοητό σεντούκι

Σκέψεων

Αμαρτωλών χαμένων και πτωχών

Σε μια ανάπηρη σιωπή

Στον καιάδα της νιότης

Σε ένα ποίημα αγκαθωτό

Και ατενίζω εμένα σε έναν

Ορίζοντα θανάτου

Στην έκλειψη του ελπιδοφόρου ηλίου

Κτυπώντας την πόρτα του μέλλοντος

Ερωτοτροπώ με το παρελθόν