Ξέρεις τι μου θυμίζεις όταν μιλάς? Τον εαυτό μου
Σε ανήλιαγα σοκάκια
Ψέμα
Ψέματα
Αλήθεια
Αλήθειες
Πληθυντικοί και ενικοί
Δεν έχουν σημασία
Η απάντηση στο τίποτα που μου δίνεις
Δεν μετριέται
Δεν έχει σημασία
Είναι μικρή και αόρατη
Σαν όνειρο
Μετριέται?
Λίγο-λίγο
Μετριέται?
Που και που
Μερικές φορές απαντάω
Μερικές φορές σωπαίνω
Μα πάντα
Αρρωσταίνω
Τρέχω πάντα πίσω σου
Πίσω μου δηλαδή
Δεν ξέρω τι εννοώ
Πίσω μου
Μπρος μου
Δεξιά
Αριστερά
(αλυσίδες?)
Γελάνε μαζί μου
Ναι
Είναι αλήθεια
Είμαι άρρωστος
Είμαι με σένα
Είμαι νεκρός
Είμαι?
Όχι
Είμαι αυτό που είμαι
Δεν αντιστοιχώ
Δεν μουρμουρίζω
Δεν ψιθυρίζω
Σου σπάω τα αυτιά
Τα πόδια
Το μυαλό
Τα χέρια
Ηλίθιε
Μακριά
Θα φύγω
Έφυγα
Χθες
Κουτί με σκέψεις
Κουτί με ανέσεις
Κουτί με μένα
Κουτί με σένα
Κουτί με όλα
Κουτοί και αυτοί
Αυτί με ξεκοιλιασμένες σκέψεις
Αυτί με αίμα που να τρέχει
Αυτί με βαβούρα
Αυτοί μου ανήκουν
Τους πουλάω
Παζάρι?
1 ευρώ.
Συμφέρει.
Δούλοι.
1 comment:
Πιο χαμηλά.
Πιο χαμηλά.
Κυλιέσαι μαζί τους στον βούρκο των ψευδαισθήσεων.
Δεν πάει πιο κάτω.
Μεταχειρισμένες πετσέτες κρύβουν το πρόσωπο σου.
Όταν δεν τους κοιτάς.
Νομίζεις δεν σε βλέπουν.
Πάψε να κοιτάς το ταβάνι.
Αφού μισείς το άσπρο.
Ούτε να γράψω δεν μπορώ.
Λέξεις χωρίς νόημα.
Προτάσεις δίχως σύνταξη.
Όλα φτιαγμένα από αυταπάτες.
Στοιβαγμένα με αλφαβητική σειρά.
Μην τα ακουμπάς.
Διαταράζεις την τακτοποιημένη αταξία τους.
Κάθε σταγόνα της ψυχής μου.
Πονάει πιο πολύ στα χρώματα του δειλινού.
Σε έχω πιο πολύ από τον καθένα.
Έρμαιο τον λογισμών.
Χαράζω πάλι το χαμόγελο.
Αυτό το ψεύτικο.
Αυτό των κλόουν.
Μάσκα, πάνω στην μάσκα.
Λίγη ζάχαρη να βάλω?
Post a Comment