Για αλλη μια φορά....

Μικρά κουτάκια της πανδώρας

Ερωτοτροπούν

Στο τρεμάμενο κορμί μου

Ξημερώνει

Και τα χρυσά στολίδια της αυγής

Καλπάζουν

Στις βλεφαρίδες μου

Μοιάζει η αυγή με κρύο

Με κρύο σιωπηλό

Αχαρακτήριστο, βουβό

Για πάντα

Μέχρι να αρχίσει

Το ξανά

Και πάλι να σταματήσει

Αν είναι να με ακούσει κανείς

Μ’ακούει κανείς?

Σταλαγματιές ήχων

Στα δωμάτια αγκομαχούν

Σου μοιάζω για ήρωας?

Όχι δεν είμαι

Μικρές νότες ανθρώπων

Για μια στιγμή

Δυο

Ίσως και τρείς

Δεν ξέρω

Έπαψα να τις μετράω

Ξανά!

Για μια φορά

Το ομολογώ

Καλύτερα λέω θα ναι

Όχι ξανά

Σε μαξιλάρια ξένα

Βουβά, ανόητα

Για άλλη μια φορά

Το ξέρω

Περπατάω στο ξυλόφωνο

Του χρόνου

Δεν θα ναι ησυχία

Δεν θα ναι ηρεμία

Και απαλά γλιστράς

Πνιγμένος

Στις ευκαιρίες των καιρών

Στις κατακόμβες των ψυχών

Σε αχνές στιγμές

Αναπνοές κομμένες

Για άλλη μια φορά

Άλλες δυο φορές

Και πάλι

Ξανά!

Όχι δεν είναι αλήθεια

Μικρά φαντάζουν τα όνειρα

Μικρά και απόμακρα

Ίσκιοι στιγμών

Κύκλοι και τετράγωνα

Ξανά!

Όχι δεν είναι πόνος

Είναι φορές

Φορές που ακούνε

Και για άλλη μια φορά

Στο μηδέν αγκομαχώ

Κλειδωμένα συρτάρια

Όχι δεν είναι αλήθεια

Στιγμές

Στιγμές

Ανόητες στιγμές

Στιγμές στιγμών

Στιγμιαίες στιγμές

Για μια φορά

Αναπνοές

Αλυσίδες στο μυαλό

Στο κορμί

Στα μάτια

Στο στόμα

Για άλλη μια φορά

Υπάρχω

Όταν ξεψυχώ.

Για πες μου

Είναι μικρές οι στιγμές?

Υπάρξεις ονειρικές

Που θυμίζουν εφιάλτες

Ξανά

Ξανά

Ξανά

Τάφος

Στιγμών

Αναπνοών

Αγαπών

Τι να ναι το χάος?

Στιγμή

Σε πνεύμα βουτηγμένη

Ανύπαρκτη φθορά

Δυστύχημα

Τρακάρω με το αμάξι

Αιμορραγώ

Πεθαίνω

Δεν είναι αστεία αυτά

Βραδιάζει

Δεν πειράζει

Μ’αγαπάει

Το

Ξανά

Θα κλείσω

Τα μάτια μου

Επιθυμώντας

Να ξύσω

Τις πληγές

Ξανά!

Για άλλη μια φορά….