Ιδιότητα: Βλάκας

Είναι άραγε ζωές κιτρινισμένες

με λίγο ήλιο ζωγραφισμένες

σε κύκλους μοναξιάς

μια διερώτηση μοναχά

για το πόσο ανήκει

το

μηδέν στο ένα

και εγώ ρωτώ ξανά

με παρέα

δυο στιγμές

απροσδιόριστες

με θέμα σβησμένο

χαρτιά και σκώροι

σκοροφαγωμένα νουάρ σουβενίρ

ανήκουν

σε ποιητές.

Να μοιάζουν λίγο με ενθύμια

Με ψεύτικες υποσχέσεις για χαρούμενα ντελίρια

Αισθήσεων και λουλουδιών.

Έτσι για λίγο, για την παρέα

Με το κονιάκ σουλουπωμένο απέναντι απ’το κορμί σου

Και συ κουταμάρες τσαμπουνάς

Σα ποιητής

Σα βλάκας σε βλακείες τριγυρνάς

Δεν είσαι κουτί απόψεων.

Είσαι σκέτο –κουτή-

Πόρνες της Αθήνας.

Happy

Ξέρω να σε παίρνω όταν πονώ.

Αφιερωμένο με αγάπη από έναν βλάκα

Εφτάμιση και κάτι

Είναι στιγμές που αρκούν για μένα.

Στιγμές σαν ορμή σε ταλάντωση ψυχής.

Ακριβή συχνότητα κατάρρευσης νοητικού ταμπεραμέντου

Εξισώσεις στιγμών

Μαθητικά προβλεπόμενες ψυχικές αντιστροφές

σαν χημικές αντιδράσεις

μηδέν εις το πηλίκο

μηδέν εις την μηδενική

μας κάνει ένα.

Χιλιοστά αγανακτισμένης φωνής

Περιστρέφονται

Γύρω από συνωμοτικούς πυρήνες

Κυττάρων.

Δεν είμαι γω, δεν είμαι συ.

Είσαι εγώ, σε σφαίρα με μηδενική ορμή.

Rien

Τσαλακωμένα χαμόγελα

βυθισμένα

στο απέραντο μηδέν

τροχίζουν

τα πιο μικρά κομμάτια

λογικής.

Δυο στιγμές

μπροστά στο απέραντο μηδέν

να μοιάζουν με πιστόλια

με θάνατο

με σπέρμα

με αίμα

δίχως ορμή

καβαλάρηδες του πιο γλυκού σκοπού

σε ένα αμετανόητο κονσέρτο

παραφωνίας.

Σαν πτώμα, σαν βοή

Oublie moi

Ηλεκτρισμένα δοχεία συναισθημάτων

και μια αναμονή σε φρενοκομείο

σε κάθε ευκαιρία να περπατώ

επάνω σε εικόνες.

Καταρρέουν οι αριθμοί

ενικός, πληθυντικός

μια τζούρα στο καφενείο

καφές και αϋπνία

δεν συνδυάζονται

και σαν να ναι τροχαλία

απερίσκεπτα γυρίζει η ζωή.

Δεν το μπορώ.