Rien

Τσαλακωμένα χαμόγελα

βυθισμένα

στο απέραντο μηδέν

τροχίζουν

τα πιο μικρά κομμάτια

λογικής.

Δυο στιγμές

μπροστά στο απέραντο μηδέν

να μοιάζουν με πιστόλια

με θάνατο

με σπέρμα

με αίμα

δίχως ορμή

καβαλάρηδες του πιο γλυκού σκοπού

σε ένα αμετανόητο κονσέρτο

παραφωνίας.

Σαν πτώμα, σαν βοή