Μακριά απο σένα

Στο άπειρο κατοικώ
ασπάζομαι ουράνια τόξα
δηλητηριάζω αναπνοές με σπιράλ χορογραφίες
καταπίνω ερωτικά συναπαντήματα
με σπασμωδικές κινήσεις
εμετικές περισπωμένες
στα γράμματα της ζωής
σαν κύμα
σαν ψεύτικο τρανζίστορ
μεταδίδω
και ύστερα δίδω
αγάπη
για να λάβω
αυταπάτη

Δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω
ρόδες με καρφιά
ελιξίριο ζωής
παραμύθι ανακούφισης
σκόνη φαντασίας σε κόκκους
σημεία επαφής
σημεία
σημεία διαγραφής
για σένα
βρόχος
στο λαιμό
πάντα θα μαι.

Να με θυμάσαι.
σα στοιχειωμένο σεντούκι αναμνήσεων.
σαν ουράνια εποχή
σαν δέντρο.

Αφιερωμένο

Φαντάσματα φαντασίας

Δάχτυλα ακροβατούν
στις παρυφές του σώματος σου
και αισθάνομαι
την κάθε στάλα ιδρώτα
τον πόνο σου
τις σκιές
τσιμέντο μέθης
σαν σύρμα
στο μυαλό σου

Χρυσαφί
αποχρώσεις ηλιοβασιλέματος
στα καστανά σου μαλλιά
θυμίζουν αποστάσεις
δεν σε ξέρω, με γνωρίζεις
με γνωρίζεις
στα στενά
πατάω φρένο στο γκάζι
αγκομαχώ
μια τρύπα στον τοίχο
κομμάτια
πεσμένος στο ίδιο σημείο
με ψάχνουν οι ώρες

Και το κρασί
δηλητήριο
σαν σπέρμα
σε ωάριο
σύλληψη ζωής
δευτερόλεπτα διερώτησης
ένα κλάσμα δευτερολέπτου
άρνησης
μια μέρα αυταπάρνησης
αδρεναλίνη σε πακέτο
πατημένα φύλλα
σε φθινοπωρινό τοπίο
μιλάνε και οι τοίχοι
τα όρια δεν ανήκουν πουθενά
και αν ανήκουν
μηδενίζουν το παρόν
με στίχους παλαβούς

Μα δεν μιλώ
δεν το επιδιώκω
θυμίζω άγαλμα κρυωμένο
αφήνω τον αγέρα
να με σπάσει σε σημεία
σημείο καταστροφής
τοπίο αδυναμίας
ματιά
αγάπη
έρωτας
σύλληψη
έκτρωση
και γω στα δυο σπασμένος

Koύτες

Κούτες
παράλληλες
τετραγωνισμένες
βόμβες συναισθημάτων
ντελίριο στιγμών
σε νιτρογλυκερίνη ευτυχίας
έκρηξη νοερής φαντασίας
σε περιβάλλον ασφυξίας

Δεσμώτης
σε μικρόκοσμο ουσίας
μηδενικές απελευθερώσεις
σπασμωδικών κινήσεων
δεσμά
στα αστέρια
φυσαλίδες αίματος
και βίας
τρομοκράτης
με βόμβα χαμόγελου
ειρωνικού.
Σε ένα αστείο χωράνε
αναρίθμητα νεκρά κοιτάσματα
χρυσαφένιας νιότης