Φαντάσματα φαντασίας

Δάχτυλα ακροβατούν
στις παρυφές του σώματος σου
και αισθάνομαι
την κάθε στάλα ιδρώτα
τον πόνο σου
τις σκιές
τσιμέντο μέθης
σαν σύρμα
στο μυαλό σου

Χρυσαφί
αποχρώσεις ηλιοβασιλέματος
στα καστανά σου μαλλιά
θυμίζουν αποστάσεις
δεν σε ξέρω, με γνωρίζεις
με γνωρίζεις
στα στενά
πατάω φρένο στο γκάζι
αγκομαχώ
μια τρύπα στον τοίχο
κομμάτια
πεσμένος στο ίδιο σημείο
με ψάχνουν οι ώρες

Και το κρασί
δηλητήριο
σαν σπέρμα
σε ωάριο
σύλληψη ζωής
δευτερόλεπτα διερώτησης
ένα κλάσμα δευτερολέπτου
άρνησης
μια μέρα αυταπάρνησης
αδρεναλίνη σε πακέτο
πατημένα φύλλα
σε φθινοπωρινό τοπίο
μιλάνε και οι τοίχοι
τα όρια δεν ανήκουν πουθενά
και αν ανήκουν
μηδενίζουν το παρόν
με στίχους παλαβούς

Μα δεν μιλώ
δεν το επιδιώκω
θυμίζω άγαλμα κρυωμένο
αφήνω τον αγέρα
να με σπάσει σε σημεία
σημείο καταστροφής
τοπίο αδυναμίας
ματιά
αγάπη
έρωτας
σύλληψη
έκτρωση
και γω στα δυο σπασμένος