Wednesday, October 08, 2008

Υπόθεση μοναξιάς σε σημείο ανάφλεξης


Να ρωτήσω
Σε διαδρόμους
Πατινάζ σε αστέρια ασύνδετα
Σε δρόμους με ιστορία
Πικροί σαν αστεία
Διαδρομές
Μετριούνται σαν στιγμές
Και οι στιγμές
Βελόνες
Σε μπαλόνια χαράς
Πέτσα με αίμα
Σφιχτό περιτύλιγμα
Στην περιστρεφόμενη σελίδα
της απαράδεχτης βόμβας
αναπνοή δίχως οξυγόνο
μόνο.

2 comments:

Anonymous said...

παίρνω το θάρρος να σε ρωτήσω, ποιητή, τελικά, στον κόσμο μας, έχει ελπίδες να ζήσει και να ανθίσει ο λόγος μας ο τρυφερός, ή είναι καταδικασμένος να μιλά μόνο την καταιγίδα??

ODNA said...

ο λόγος ανθεί μετά την καταιγίδα.