Λεωφορείο Στυλού

Έχω μάθει να πεθαίνω κάθε μέρα

στο πιο κρυφό μου μονοπάτι

στους τέσσερις τοίχους

να ασφυκτιώ

να ξέρω πως κοντά μου είσαι

και συνάμα τόσο μακριά

να ξέρω πως τα πάντα μου θυμίζουν

εσένα

να ξέρω πως ψιθύρους δεν θα ακούσω ποτέ ξανά

το μαχαίρι στο λαιμό

πραγματικά δεν το αξίζω

δεν το αξίζει κανένας μας

και πως να το αντέξω

πυγολαμπίδες είναι οι σκέψεις

πετάνε στα πιο άγρια όνειρα

και γω να ονειρεύομαι

να ονειρεύομαι

τις μέρες

που υπήρχα

Η αναπνοή μου

συσκευασμένη δυστυχία

φορμόλη στο κορμί μου και γω να ίπταμαι

ανεπιτυχώς

δυστυχώς

δεν θέλω συμπόνοια

δεν θέλω συμφωνίες

να ρωτώ μονάχα θέλω

και να μην απαντάει η ηχώ

εκεί που είσαι δες με

κοίταξε με καλά

περνάνε οι μήνες και τα χρόνια

δες με

μην το αφήσεις να ξεθωριάσει

δες με

να πέφτει η αυλαία

δες με

μην καθυστερείς

γιατί τα πιο γλυκά μας όνειρα φεύγουν

δες με, σε εκλιπαρώ

Να παριστάνω ποιον?

Ηθοποιός σε κάμαρα ηλιθίων

και συ να στέκεσαι κοντά μου

μια ψευδαίσθηση

που θα χω επινοήσει

που θα την έχω ζητήσει

έτσι, λιγάκι

για να μην τρελαθώ

για να μην πέσω πιο κάτω από το έδαφος

για να μην ζήσω, ενώ με ζουν

και γω να παριστάνω ποιον?

Τον σκηνοθέτη?

Να παριστάνω ποιον?

Τις ιστορίες που σβουράνε στο μυαλό

τα σκοτάδια που σκίζουν τις στιγμές?

Μια στιγμή είναι η ευτυχία

μια στιγμή

λιπόθυμος αν κάθεσαι

θηρία θα ορμήξουν

μην την αφήσεις να φύγει

να εκλιπαρώ

φωνάζοντας

ουρλιάζοντας

απελπισμένα

να σκίζεται ο λαιμός μου

να θέλω να σ'αρπάξω απ'τα μαλλιά

και να σαι φάντασμα

δεν ξέρω αν το χεις νιώσει

δεν ξέρω αν το θέλεις

πως είναι σε δωμάτια σκοτεινά να φοβάσαι

και φαντάσματα να βλέπεις

Όχι, το αρνούμαι

δεν είμαι φαντασιόπληκτος

δεν πλάθω ιστορίες

δεν τις αντέχω πια

δεν αντέχουν τα γρανάζια

δεν ουρλιάζουν σκουριασμένα

δεν ξέρω πια ποιος είμαι

ενώ γνωρίζω το τι είμαι

το αρνούμαι σου λεω!

Μη, σου λεω μη...

δεν ξερω αν πεθαίνουν οι στιγμές

μη, σου λεω μη..

για μια φορά ακόμη

θέλω να φωνάζω

και να ζητάω

και να περπατάω

και να ταξιδεύω στα πιο κρυφά μου όνειρα

να σε ζητάω διάολε

και να μην απαντάει η ηχώ.