Αυτά δεν τα μαθαίνουν στις ψυχές

Φορτίζεται το κλίμα γύρω μου
κι η άβυσος είναι μυστήρια δίνη συναισθημάτων
πάνω στα χέρια, σαν μελανιές
απο έντονο
μεθύσι
κι αν σκαλίζεις τις κόγχες της ζωής
στα γόνατα πληγές
κι η έλλειψη οξυγόνου
μυστήριο
μια περιπέτεια
να σβήνουν αριστερόστροφα όλα τα δευτερόλεπτα

Ανάποδες κινήσεις
μετανιωμένες συζητήσεις
ανάποδα ''εγώ''
ψυχοτρόπες ουσίες στα μελάνια
αναθυμιάσεις, γιατι δεν σβήνουν τα αίματα
μια ζωή, συνέχεια
αριστερόστροφη είσοδος
σε δεξιόστροφη ζωή
μπουκάλια με χαοτικές παρατηρήσεις
και τα σημειωματάρια
γεμάτα με ζωγραφιές απο τα χιλιογδαρμένα χέρια

Να καταπίνεις αβύσους, να ξέρεις το συναίσθημα
να ραγίζεις τα αστέρια
να κρύβεσαι μ έσα στα ίδια σου τα μάτια
να ψάχνεις για λέξεις κλειδιά
σε συζητήσεις κλειδαριές
μα οι στιγμές, λουκέτο
δεν θέλω πια
δεν έχω πια
δεν ζω πια
εγω πια
να σβήνω αποτσίγαρα σε κορμιά
να βυθίζω δόντια σε κορμιά
εγω πια
δεν ζω πια
δεν εχω πια
δεν θέλω πια
ιλλίγους να μοιράζομαι
να γίνεται ο κόσμος κρύσταλο

''άκουγα τα ουρλιαχτά αθώων παιδιών''
(Νεαρή πληγείσα απ'τον πόλεμο)