Aνώνυμο

Ειναι το σύμπαν, φλέβα στα μάτια μου

και περιστρέφονται

οι πλανήτες και τ'αστέρια

σαν αιμοπετάλια σχιζοφρένειας στις κηλίδες

εκρήγνυνται και γίνονται τρύπες

παράνοιας

μηδενίζονται τα αισθήματα

προσθέτονται τα συναισθήματα

και οι αισθήσεις

δημιουργούνται ψευδαισθήσεις

γυρίζουν τα ρολόγια ανάποδα

και ο ορισμός του χάους

μπαίνει σε κιβώτια τετράγωνα

γίνεται γωνία

εκρήγνυται και σκάει

στα μάτια μέσα

είναι το ίδιο το συνώνυμο του ελέους

ο νεκρός στρατιώτης

που ζοφερά σπαράζει στα χέρια ξένης μάνας

Εκρήξεις, σου λέω εκρήξεις

συνώνυμες με τις ανακατατάξεις στα αισθήματα

κατα την διάρκεια του έρωτα

ακτίνα φωτός

να σφίγγει δυο χιλιάδες λουριά

γύρω απο κορμιά ιδρωμένα

συρματόπλεγμα για κορδόνια

για δυο ζωές

δεν φτάνει, να σε δέσει

και όσο χάνει τον βηματισμό

απο το κάθε σκίσιμο

να ρεει χάος και ουσία

να γίνεται η φλέβα δημιουργία

τα λόγια δυναμίτης

τα δάκρυα νιτρογλυκερίνη

σε κάθε ταρακούνημα να σκίζεται το τύμπανο σου

αχ, πως ορίζεται η νοητή γραμμή

της νιότης

Ειναι καλλιτεχνικές οι μαχαιριές στο μυαλό

με πατέντα βρώμικη

μυρίζει διαφθορά

κοιτάς τις πόλεις, φωτεινές

είναι το Παρίσι απο τα σκοτάδια

η βρωμιά του, η αθέατη πληγή του

ειναι οι χιλιάδες πόλεις

κι οι αναπνοές, ασθματικές

βραχυκυκλώνουν

λεπτομέρειες

λυγίζουνε κορμιά, λυγίζουνε ψυχές

αθέατες εικόνες

σα να καταπίνεις μαύρες τρύπες

να γίνεται υγρό το χάος

να μπαίνεις σε σκοτάδια

η κόρη να συστέλεται, να νιώθεις μαχαιριές

να ρέει το χάος ανεξέλεγκτα

Και οταν εναν άνθρωπο

μπορέσεις να ελέγξεις

συνέχεια πρέζα γίνεται, συνήθεια

είναι αυτό που αποκαλούν, ηλίθια

τρέχει ο ανέμος στα χέρια

στις φλέβες να ξεψαχνίζει για ονόματα

και οι πόνοι στο στήθος

να αποκτούν ονόματα

ο τάδε

ο τάδε

και

ο τάδε

εμφανίζονται συγκεκριμένες ώρες

λειτουργούν μόνο σε περίπτωση θλίψης

γίνονται βαρυτονοι μηχανισμοί μουγκαμάρας

''Όταν για πρώτη φορά, δεν φοβηθείς το τίποτα,

δεν ψάξεις έστω και λίγο το παντοτινό

και δεν αγγίξεις αυτό που αποκαλείς τέλειο

τότε ναι, τολμάς να κάνεις λάθος,

και εγω αυτό το λέω τέχνη''