Tα αστέρια θολώνουν τις νύχτες με τα ουράνια τόξα
Μικρά κουτάκια με αλκοολικές φλέβες
Συσπειρώνονται γύρω απο το κορμί σου
Φτύνεις αίμα, η ζωή σου θυμίζει ακανόνιστα χαμόγελα
Ξυράφια τα αισθήματα
Μηδενικά με κύκλους
Και οι ανάσες δημιουργούν περίεργες ομίχλες
Ο ιδρώτας μόνος του κυκλοφορεί
Σπάει το κράσπεδο του σωματός σου
Σταγόνες
Στα γόνατα μονάχος
Εγω.
Το άγχος.
2 comments:
πφ ειναι τοσο ομορφο που εχεις βαρεθει να στο λεω, γιατι τα ιδια και τα ιδια συνεχεια σου λεω, αλλα δν πειραζει, πειραζει?
δν μπορω χωρις εσενα, πειραζει?
σ.
θα ερθεις.
Post a Comment