Monday, December 28, 2009

Δίχως



Tα αστέρια θολώνουν τις νύχτες με τα ουράνια τόξα
Μικρά κουτάκια με αλκοολικές φλέβες
Συσπειρώνονται γύρω απο το κορμί σου
Φτύνεις αίμα, η ζωή σου θυμίζει ακανόνιστα χαμόγελα
Ξυράφια τα αισθήματα
Μηδενικά με κύκλους
Και οι ανάσες δημιουργούν περίεργες ομίχλες
Ο ιδρώτας μόνος του κυκλοφορεί
Σπάει το κράσπεδο του σωματός σου
Σταγόνες
Στα γόνατα μονάχος
Εγω.
Το άγχος.

2 comments:

Anonymous said...

πφ ειναι τοσο ομορφο που εχεις βαρεθει να στο λεω, γιατι τα ιδια και τα ιδια συνεχεια σου λεω, αλλα δν πειραζει, πειραζει?
δν μπορω χωρις εσενα, πειραζει?





σ.

Anonymous said...

θα ερθεις.