Τι μου θυμίζει

Μικρός κάθησα στα αστέρια

σε παραλία, μιας αμμουδιάς η περιουσία

χιλιάδες κόκκοι στο σεντούκι

σεντούκι μου η Γη

κι η θάλασσα, κλέφτης που σαλεύει

μικρός εκάθησα εκεί

μου θυμίζανε οι κινήσεις

της μάνας μου τα σπλάχνα

μου θυμίζαν

μου θυμίζαν

Παιδί κάθησα στα αστέρια

σε σπίτι με παρέα

με φίλους, μια μπάλα

όπως κι αν έχει

μιας στιγμής ο ιδρώτας και το γέλιο

χιλιάδες στάλες και ήχοι στο σεντούκι

σεντούκι μου το Σπίτι

κι η τότε εφευρετικότητα, ιδέα μιας ψυχής

παιδί κάθησα εκεί

μου θυμίζαν οι ιδέες

της μάνας μου τα λόγια

μου θυμίζαν

μου θυμίζαν

Έφηβος κάθησα στα αστέρια

σε μπαρ με γυναίκεια συντροφιά

με μια γυναίκα, μια στάλα γοητείας

χιλιάδες φιλιά στο σεντούκι

σεντούκι μου η ψυχή

κι η αγάπη, η επιπολαιότητα, σημεία των καιρών

έφηβος κάθησα εκει

μου θύμιζε η αγάπη

της μάνας μου την αγκαλιά

μου θύμιζε

μου θύμιζε

Ενήλικος δεν κάθησα στα αστέρια

δεν άναψαν απόψε

για όλους εσας

τα πήρα όλα, τα βαλα στην καρδιά

σεντούκι η καρδιά

να λάμπουν

μου θύμιζει η ζεστασιά

της μάνας μου τα χέρια

μου θυμίζει

μου θυμίζει.

Μεγάλος δεν κάθησα στα αστέρια

Έγινα αστέρι.

Τι μου θυμίζει.