Άτιτλο

as we set off

Γιατί δεν είναι δυνατόν

να νιώθω πανικόβλητα τα στήθια μου

να σβήνουν σαν τσιγάρα

στις θάλασσες δακρύων

γιατί τα μάτια

θυμίζουν πια σανατόριο αϋπνίας

Δεν έζησα μονάχος

για να πεθάνω με παρέα

φίλους να ονομάζω το κάθε τι και πως

που δεν μ'άφησε να ζήσω

να μετρήσω ανάποδα

απαριθμώντας

φόβους και σκιές

να δω σιωπή στη φασαρία μέσα

να δω τη λιακάδα μες στη θύελλα

αυτό μονάχα θέλω

να δω

κι ας είμαι πλέον τυφλός.