Αξίζει να αγγίζεις το χάραμα στις μπλαβί
αποχρώσεις του πατώματος
οταν αυτό σπαράζει για προσοχή
στους οφθαλμούς
που καίνε για ανάγκη έρωτα
με το χαμένο στις αποχρώσεις
θαλάσσιο υφαντό του ουρανού
κι ας καίνε πάνω του
κάτασπρα
σημάδια ταξιδιού
αυτά τα πράγματα δεν έχουν όνομα
δεν τρέχουν στον λόγο
τον μελίρρυτο
διοτι φλέγονται μονάχα τους
στις γραμμές που γράφονται για αυτά
σε ταράτσες, να αντικρίζουν
γραμμές κτιρίων
σιδεριές και κτήματα ανθρώπων
γιατι οι αμαξοστοιχίες των πόλεων
γρυλίζουν
μόλις δουν τον φλεγόμενο καράβι
να σαλπάρει απ'τον δρόμο
τον μακρύ
κι ας
έχει λίγη σημασία
που ξεκινά
και που τελειώνει
1 comment:
wtd♥
Post a Comment