Επίσκεψη σε σένα

 για πες μου τις μυρωδιές
απ'την κανέλα στα ρυάκια του σπιτιού σου
τις γεύτηκε γυναίκα στα στέρνα σου
σαλέψαν τα δάχτυλα σου, έρμαια ανέμων
επάνω στα χείλια της, επάνω στις ρώγες της
τις κάρτες γενεθλιών που μυρίζουν
κρυολογημένα χρονια πολλα
τα άδεια σου τα χείλη
φλογίζουν οι θάλασσες και γω
μια μυρωδιά τριαντάφυλλου
ν'αλέθω, ξέρω να ξύνω πληγές
στις άδειες καμαρες
στους ήχους του σπιτιού, στις ακίδες
που συγκρούονται
στα πατώματα μου, στις μυρωδιές αμμου
που γεμίζει χαρακιές, σταγόνες
μοναξιάς, για μια τρυφερή εικόνα λησμονιάς
συνήθισα να είμαι, συνήθισα
να στέκομαι στο περβάζι, να φλέγομαι με ευκάλυπτο
για τις ρινικές κοιλότητες, ζωή
ξηρά, ξηρά τα δάχτυλα μου, βρεγμένα με νερό
περασμένων στιγμών, φλεγμονές πίκρας
εαν δεν αναπνέω, εσένα, το δέρμα σου, τις αμυχές σου
τις δικές σου αμυγδαλιές, την σπιθαμή έρωτα
πριν ξηλώσουν, μήτρα έρωτα, στις ρίζες σπαράζω
γεννηθείς, στην πιο πικρή 'μυγδαλιά
η νοητή σου
παραμυθένια ζωντάνια μου, για μένα είναι στίγμα