Il faut imaginer Sisyphe heureux.

Μικροκυκλώνες εκσφενδονίζονται, συνηθίζονται

ύστερα απο κάθε λογής, λαβυρινθοειδή συναισθήματα

στον μικροσκοπικό σου συναισθηματικό αδένα συναθροίζονται

κάθε λογής μπερδεμένα ασφυχτικά οχήματα

και τα ουράνια τόξα, απόσταξη λύπης με κηρομπογιές

ένα μείγμα βότκας με χρώμα, μέθη με προσχήματα

κι οι εκρήξεις, ήξεις αφήξεις σε νευρικές απολήξεις

μικροκοιτώνες σε μικροκυτταρικές δομές, γιορτές

είν' ο έρωτας μπερδεμένη χημική αντίδραση σε επίδραση

σε στύξη, είν' αίσθηση περισπωμένη σαν κύμα, 

είν' πνιγμός, σαν οξεία, σαν εγκεφαλικός δασμός

και η μυρωδιά, το ορίζειν του δερματικού μου ορίζοντα

χτυπάει και αντικρίζει στα τελωνεία των χειλιών σου

και τ'ηλίου, μπόλικες χημικές αντιδράσεις, αντι για δράσεις

Brief Encounter

Είν' κύβος πια του ρούμπικ οι ανθρώπινες μου σχέσεις,

είν' το κάθε χρώμα δομή μιας στενοχώριας, είν' κι η θλίψη,

περιστρεφόμενη ορμή επάνω στα δάχτυλα σου, στις σκιαγραφήσεις

των θαλάμων μήτρας μιας μάνας, στις πλαστικές απολήξεις

της φυγής, της μυρωδιάς στο μαξιλάρι, κι η κάθε μέρα 

τετράγωνο εσώκλειστο σε κύβο, με την περιστροφή ορίζεται

το κάθε ξεφύσημα, πνοή ζεστασίας, χημική αναπαράσταση κατα το ήμισυ

και στρόβιλος μοναξιάς για τα περαιτέρω,

είν' πυρετός στο ξύπνημα και παραισθήσεις για το "είναι"

είν' το πνίξιμο της λύπης που δεν χάνεσαι στις χαράδρες

των δαχτύλων, είσαι πηγμένο πλαστικό, χρωματισμένο σαν κι άλλα

μα μόλις φλέγεσαι, στα στήθια μου αρρωσταίνω.....

Γράψε οτι είμαι αθώος

Μα δεν στριμώχνεσαι, ασφυκτιείς, προς τι το ξεφύσημα

το αχνίζων οινόπνευμα στα δάχτυλα σου πάνω, 

δεν καθαρίζεις απο τ'αγγίγματα, συσπάσεις νοητές

στο ξερίζωμα της νόησης, στην ψύξη του "βάδειν"

στο αχνίζων "ακολουθείν", μονάχα άκου, κι όσο κι αν με σβήνεις

μπορντώ ασφυξία σιωπής, μια απείρως αλτρουιστική δολοφονία

μα δεν στριμώχνεσαι, ασφυκτιείς, προς τι το ξεφύσημα

το οινόπνευμα, στα δάχτυλα σου εξατμίζεται

δεν συσπάσαι νοητά, και καθαρίζεις απ'τα αγγίγματα

συσπάσαι φυσικά, στην λύπη. 

λείπει.