Μα δεν στριμώχνεσαι, ασφυκτιείς, προς τι το ξεφύσημα
το αχνίζων οινόπνευμα στα δάχτυλα σου πάνω,
δεν καθαρίζεις απο τ'αγγίγματα, συσπάσεις νοητές
στο ξερίζωμα της νόησης, στην ψύξη του "βάδειν"
στο αχνίζων "ακολουθείν", μονάχα άκου, κι όσο κι αν με σβήνεις
μπορντώ ασφυξία σιωπής, μια απείρως αλτρουιστική δολοφονία
μα δεν στριμώχνεσαι, ασφυκτιείς, προς τι το ξεφύσημα
το οινόπνευμα, στα δάχτυλα σου εξατμίζεται
δεν συσπάσαι νοητά, και καθαρίζεις απ'τα αγγίγματα
συσπάσαι φυσικά, στην λύπη.
λείπει.
No comments:
Post a Comment