Ο Άθλιος

Βρώμικος και κουρασμένος πάνω στα σεντόνια ενός αμαρτωλού κρεβατιού…

Δεν πιάνει κανένα σταθμό το ραδιόφωνο και τα πάντα έπαψαν να θυμίζουν ζωή.

Δεν θα ήθελα να είμαι στο κεφάλι σου μια σκεπτική μουτζούρα.

Μια εκδοχή ενός παραμυθιού που χάνεται στην λήθη της προστυχιάς σου.

Βρώμικα και κουρασμένα τα χέρια μου

Μια σβούρα στο τραπέζι γυρίζει ασταμάτητα και με μπερδεύει

Μου θυμίζει μια γκόμενα που δεν είχα ποτέ μου. Την λέγανε Ζωή.

Χωρίς καμία ενοχή θα θελα να σε σκοτώσω και να πηδήξω από ένα γκρεμό.

Αυτά που είπες μας τα γράψαν άλλοι σε αηδιαστικά ρομαντικά πρελούδια.

Τι σε έχει πικράνει?

Αυτά τα βρώμικα και κουρασμένα μάτια έπαψαν να κλαίνε.

Παράθυρα μιας άλλης εποχής και σταματάει συνέχεια η κασέτα.

Ανύπαρκτη η ύπαρξη μου στο σπίτι σου, δεμένος με σχοινιά αηδίας.

Δεν σου φτάνει ο καπνός που εισπνέεις απ’το τσιγάρο και ρουφάς αγάπες.

Πάψε.

Είμαι ο χορηγός της νιότης σου και πληρώνω τις μαλακίες σου.

Δεν πειράζει.

Όλα θα λυθούν το άλλο πρωινό….. με μια πόρνη μαζί στο κρεβάτι.

Και κοιμάσαι.

Βρώμικος και κουρασμένος πάνω στα σεντόνια ενός αμαρτωλού κρεβατιού