Je n'en connais pas la fin (Dedicated To Edith Piaf)

Σιωπηλές πατημασίες επάνω σε έναν δίσκο βινυλίου

Χαραγματιές που σπάνε την μονοτονία και την ασχήμια

Νότες με νόημα κρυφό και ορισμένες φορές γλυκό

Δεν γνωρίζω το τέλος αγάπη μου, όχι δεν το γνωρίζω.

Δεν μου το μαθε κανένας να το αναγνωρίζω

Και σαν ψάξεις ανάμεσα στα συρτάρια μου

Τα πάντα βρίσκεις

Απ’το χαμένο τριαντάφυλλο

La vie en rose

Και την ψιθυριστή μπαλάντα που χες γράψει σε μια πετσέτα

Σαν δειπνούσαμε σε ένα εστιατόριο στο Παρίσι

Μα τώρα όλα φύγαν

Και σε θυμάμαι κάποια βράδια…

Μουσικά μνημόσυνα αγάπης και λύπης για σένα αγάπη μου

Ίσως και να μ’ακους και να χαμογελάς

Ίσως πάλι να σαι για πάντα βουβή στη δίνη των χρόνων.

Οι ομορφιές ήταν ωραίες

Και το Παρίσι στέκει ακόμη

Πικρό και αρχαίο

Κάτω απ’τον πύργο του Αιφελ.

Δίνει πνοή στα αστέρια της πόλης

Στα περιστέρια που στέκονται στην παναγιά των Παρισίων

Και σαν ανοίξει η σκηνή, χιλιάδες φωνές

Πλήθος ο λαός

Ένα μουρμουρητό

Ένας ψίθυρος

Από έναν γάλλο με μορφή ρομαντική

Να σου πετάει ένα λουλούδι και να σου λέει με τα μάτια

‘’Je n’en connais pas la fin’’….

Μα συ να κλείνεις την αυλαία και να τον βγάζεις λάθος.