Σιωπηλές πατημασίες επάνω σε έναν δίσκο βινυλίου
Χαραγματιές που σπάνε την μονοτονία και την ασχήμια
Νότες με νόημα κρυφό και ορισμένες φορές γλυκό
Δεν γνωρίζω το τέλος αγάπη μου, όχι δεν το γνωρίζω.
Δεν μου το μαθε κανένας να το αναγνωρίζω
Και σαν ψάξεις ανάμεσα στα συρτάρια μου
Τα πάντα βρίσκεις
Απ’το χαμένο τριαντάφυλλο
La vie en rose
Και την ψιθυριστή μπαλάντα που χες γράψει σε μια πετσέτα
Σαν δειπνούσαμε σε ένα εστιατόριο στο Παρίσι
Μα τώρα όλα φύγαν
Και σε θυμάμαι κάποια βράδια…
Μουσικά μνημόσυνα αγάπης και λύπης για σένα αγάπη μου
Ίσως και να μ’ακους και να χαμογελάς
Ίσως πάλι να σαι για πάντα βουβή στη δίνη των χρόνων.
Οι ομορφιές ήταν ωραίες
Και το Παρίσι στέκει ακόμη
Πικρό και αρχαίο
Κάτω απ’τον πύργο του Αιφελ.
Δίνει πνοή στα αστέρια της πόλης
Στα περιστέρια που στέκονται στην παναγιά των Παρισίων
Και σαν ανοίξει η σκηνή, χιλιάδες φωνές
Πλήθος ο λαός
Ένα μουρμουρητό
Ένας ψίθυρος
Από έναν γάλλο με μορφή ρομαντική
Να σου πετάει ένα λουλούδι και να σου λέει με τα μάτια
‘’Je n’en connais pas la fin’’….
Μα συ να κλείνεις την αυλαία και να τον βγάζεις λάθος.
1 comment:
an t egrapses esy, exeis poly talento.Afou exeis tetoio kollima me tn gallia(mitriki mou xora^^) k an 3ereis gallika, oriste mia diey8insi enos gallikou blog , opou grafei ena koritsi me talendo san t diko sou, sta gallika...
http://parfois.skyblog.com/
Y.G.an den 3ereis kala gallika, tote asto, i omorfia tis glossas xanetai stis metafraseis.
Post a Comment