Τρελαμένες αναλαμπές ευθυμίαςΜπαρούτι σε φλέβα
Πεσμένος στο πάτωμα του εργοστασίου συνειδήσεων
Ένα κυκλοθυμικό κομφούζιο
Στην πόλη των ασθματικών τροχαλιών
Μια σκέψη σαν ζουρλομανδύας σαλεύει πάνω στο διψασμένο σώμα μας
Ελεύθερο τραίνο, αγγίζω το άπειρο
Ασπάζομαι το τώρα
Και αγκαλιάζω το παρελθόν
Μπαρούτι σε φλέβα
Δηλητήριο στο μυαλό το κοινωνικό νέφος
Σπιράλ όνειρα αγωνίας
Πλημμυρίζουν το μεθυσμένο μου ποτό
Κλείνω τα μάτια
Μια σιωπή σαν ναρκωτικό
Ένα σκότος νοερό
Εισπνέω ζωή
Και
Εκπνέω μπαρούτι
Μπαρούτι στη φλέβα
Έκρηξη
1 comment:
Ασφυκτικά κλειστές οι πόρτες.
Μάτια γουρλωμένα.
Κόκκινα, άγρυπνα.
Κρύα χέρια.
Σε βοηθούν να δέσεις την θηλιά.
Η απώλεια γίνομαι εγώ.
Ένας κόσμος.
Μια ψυχή.
Νοτισμένο χώμα.
Ποτισμένο από το αίμα.
Μια στιγμή αλήθειας.
Που?
Περπατάς.
Η πιστή σκιά σου σε ακολουθεί.
Τι άλλο σου έχει μείνει?
Είναι μέρα ή νύχτα?
Ένα λαμπρό σκοτάδι μετριάζει το φως.
Μέρα ή νύχτα?
Παρατηρητής του εαυτού σου.
Επιχειρείς να συλλάβεις την σκηνή.
Έφτασες στον προορισμό.
Προορισμό που αγνοούσες σε όλη την διαδρομή.
Αδιέξοδο
Θα πρέπει να…
Γλιστράς κυρίως προς τα πλάγια.
Κοιτάζεις με μάτια κλειστά.
Επιμένεις.
Πεθαίνεις.
Post a Comment