Δεν μπορώ να σηκωθώ

Αγγίζω τα όρια της νοητής ψυχασθένειας

Σχιζοφρένεια από πλαστελίνη

Εκπλήξεις σε κουτάκια με το άρωμα σου

Ουρλιαχτά χωρίς φωνή

Μαχαίρι δίχως λεπίδα

Μετράω αντίστροφα και καταλήγω πάντα στο μηδέν

Μετράω κανονικά και δεν αντικρίζω τίποτα πέρα απ’το μηδέν

Λεωφόροι ονείρων

Αυτοκίνητα υπάρξεων

Και άνθρωποι σαν μουτζούρες σε χαρτί θανατοποινίτη ζωγράφου

Περπατώ σιωπηλά σε μια βαβούρα

Και αντιστοιχώ πραγματικά στο πιο δυστυχισμένο αστείο

Δεν είμαι αυτός που θα ήθελες να είμαι

Παγώνω μέσα στην ζέστη σου

Καταρρέω

Ποιο απ’τα δυο σου μάτια αγαπάς πιο πολύ?