Η πυρά και ο λύκος μου

Λυγίζουν τα μάτια μας

κάτω απ'των λυχνιών την αυγή

γιατι ξημερώνοντας

αντικρίζουμε εμάς και μόνο εμάς

τα κουλουριασμένα

σεντόνια

και τα ιδρωμένα μαξιλάρια

Μια κατάσταση, μια μαύρη τρύπα

μια αδράνεια

στην πίσσα του σκοταδιού

να τρέχει ο λογισμός

Λυγίζουν τα μυαλά μας

κάτω απο των ήχων την αυγή

γιατι ξημερώνοντας

τρελαίνομαστε εμείς και μόνο εμείς

Είναι για αχρείους αυτά τα μέρη

στα απύθμενα σκοτάδια

για να αγγίζεις αυτά τα χάδια χρειάζεσαι

κρυφούς εφιάλτες να λικνίζουν

συναισθήματα

μπροστά σε λύκους

και κερκόπορτες να σφίγγουν τα μάτια σου

να μπαίνουν οι εχθροί στα σωθικά σου

να ξερνάς την γη

στα δυο μας χείλη να χορεύουν οι θεοι

λησμονώντας την φωνή

και τα όμορφα

τα γέλια

It is a weakness of the heart

to be engulfed with winds of the sea

and still quote

two-part lines that remind you

of her

alas, I was in doubt

when trying to remember faces

that went black

with dissent I sent her back to the abyss

knowing that, she wouldn't care for me

towering over my star of fate

Δυο καταστάσεις, δυο μαύρες τρύπες

δυο αδράνειες

στην πίσσα του σκοταδιού

να τρέχει το τρέμουλο

Λυγίζουν τα κορμιά μας

κάτω απο της αφής την αυγή

γιατι ξημερώνοντας

νεκρώνονται οι απολήξεις μας, και μόνο οι δικές μας

δεν νιώθουμε

πως είναι να σ'αγγίζουν

και τα όμορφα τα δάχτυλα

τα συρτά

για να μπορέσεις να με ακούσεις

με βλέμμα θολωμένο

εκρήγνυσαι

με ρυθμό δευτερολέπτων

ανα ώρα

και στα ακουστικά διαπερνάς

τα μικρά και ακατανόητα χνώτα των αχνών

αδιαπέραστων

αναπνοων

Τρεις καταστάσεις, τρεις μαύρες τρύπες

τρεις αδράνειες

στην πίσσα του σκοταδιού

να αιωρούνται ερωτήματα.

Για μια φορά, απάντα σε ενα ''γιατι;''

How to be in love

let me ride in your rainbow tethered

washing machines
tried to ask you for some emotional food
got dispensed
wasn't fed, i got warts from stomach aches
meant to keep you there, but you stared
knowing that you strayed
does the hunger make me fat
make you sad
i could really enjoy writing stuff
the reasons i feel blessed
are like small kids sold for wheat
outer tunes, that crash into your guts
make you spurt different smiles
incomprehensible detentions of innocence
growing weaker when you grin
i take some time to adjust to you
to the winding motion of your breath
im talking, shut your dreams off
take some time to throw away
your faces, like feces stuck in mud
over again, redo all your pain
feels so good to be insane

Kiss the wind now that she's cold
one more try couldnt harm your heart
turn away and exhale
its said everyday
weak persons' feelings are for sale
for these who are needy
better on your side, kicking guts
it still hurts when i try to be sane
almost as when switching to the fast lane
i couldnt see your eyes when you walked back
tired of meanings that clash back
i enjoy being stupid, like kids selling crack
we're the junkies, we feel shit
now that our umbilical cord has been cut loose

And where is it going now
cand stand the thought of you
tired and diseased
weaker than i shout
shouldnt be the same
when you kickstart my heart
 all feels strangely insane

Dum loquimor fugerit invida aetas

Τα βράχια ήταν βράγχια

και το τσιμέντο φλέβα στα δικά μου μάτια

εντοιχισμένο στην θάλασσα των ψυχών

τα βράχια ηταν βράγχια

κι ανέπνεεαν τα δαιμονιώδη στοιχειά

οταν έξεπνευσα στα βράχια

γίνηκα ψάρι

σε θάλασσες ψυχών

με βράγχια στα βράχια γεννήθηκα

για αστερισμούς

μ'αλάτι σε πληγές, δεν πείραζε πλέον

Δεν ήμουν πια συνήθης ύποπτος

για παραχαράξεις συναισθημάτων

γιατι κυκλοφορούσα πλέον

σε λεωφόρους μηδενικών

μια λάμψη ήξερα μόνο

την λάμψη αυτή, που σβήνει όσο της μιλάς

αυτή που κρώζει κάθε πρώτο πρωινό

και συγκίνηση μεγάλη

στης μάνας την καρδιά

πως έρεεαν τα μιλητά, πως χτύπαγε η καρδιά

σαν βόμβος

σαν ουράνια συντροφιά

Κι αν κάθε πρωινό

στη συντροφιά τ'ανέμου

ρεμβάζω τα λουλούδια που αγκαλιάζουν την μοναχικότητα του χάους

εγώ θυμίζω στις 'λιαχτίδες

να πλέουν δυνατά, να σκίζουν τα παράθυρα

να γίνονται φωτιά στα πιο μαύρα σκοτάδια

να ξυπνούν κοιμισμένα μάτια

γιατί συνήθισε ο άνθρωπος

να πέφτει πια στα βράχια

και να μην αναπνέει πια

γιατι εξέχασε απο που άρχισε να τρέχει

εξέχασε πως γίνεται να γίνονται

τα βράχια, βράγχια

Moth

We could possibly count many ways

in which moths

dwindle in our ways of light

the songs we're tired of

the kind of music she's fond of

sheds light into my back

warm summer days that speak

for themselves

I was entangled in fears

oh, how I spoke of tears

when she ran away

the music just went off

never dwindle in bones they said

like the ways

moths

dwindle in the ways of light.