Πέθανε.. πέθανε τώρα..

.... Πάντοτε....

Θέλω να χαθώ, να περάσω στην ανυπαρξία.. Γιατι? ... γιατι?
Η ψυχή μου δεν αντέχει αλλο πόνο.. που είσαι εαυτέ μου.. που..

Τα όνειρα μου, χαμένα.. δύσκολα να γίνουν. Δεν αντέχω.
Άνθρωποι που μου στάθηκαν τώρα πια μακριά μου, το ξέρω.. έφταιξα και έφταιξαν.. γιατι? Σιωπή.... μην μιλάς.. ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ..
Το μέλλον σου, το έφτιαξες? Τι.. το μέλλον σου αδερφέ.. οχι.. οχι, ειναι αόριστο και δεν ξέρεις τίποτα.. ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ? ΠΟΥ ΠΑΣ... Λιώνω.. ειναι βράδυ τώρα, νιώθω την φωνή σου να τρυπάει τα αυτιά μου.. έφυγες και συ.. θέλω να γελάσω μα σύναμα και να κλάψω.. γιατι.. γιατι έφταιξες εσυ, έφταιξα και γω. Συγγνώμη, δεν το θελα.. τα νεύρα μου.. τωρα όμως δεν μετράει η συγγνώμη.. τωρα ειναι αργά, συγγνώμη. Έπρεπε να το ξέρω πως δεν ήμουν ικανός να σταθώ δίπλα σου.. ειναι, ειναι αργά.. .Δ. Δεν είναι το δάκρυ ενος παρατημένου ανθρώπου, είναι η φωνή, η ιαχή ενος... ενος θυμωμένου και αγανακτησμένου ανθρώπου..

Δεν θέλω την ζωή μου, δεν την θέλω φίλε μου... πάτα με.. πατα με.. π α τ α ..

Θυμισέ μου, ποιος ήταν δίπλα σου.. ποιος.. εγω.. εγω στην πιο δύσκολη στιγμή σου, οταν δάκρυα κυλούσαν απο τα μάτια σου και ένιωθες ενα κενο.. εγω. Και τώρα νυχτώνει και εισαι μακριά, μια ανάμνηση. Μια πικρή ανάμνηση. Θέλω να τα πω ολα.. ολα.

Με έπιασα παλι, μες το μαύρο μου το χάλι σε μια μπάρα καθισμένο να τα λεω με το μπουκάλι.

Τα λόγια μου σβήνουν στον αέρα.. σβήνουν, κλείνουν με την ιαχή της νιότης.. ΦΩΝΑΞΕ!
Σαν φτάσεις στην Ιθάκη... σαν φτάσεις στην Ιθάκη θα ναι δύσκολος ο πηγαιμός... ο πηγαιμός.

Δεν ξέρω, δεν ξερω τι θελω ποιος ειμαι και γιατι ζω.. ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΚΟΠΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ!

Ώρα να σβήσεις καρδιά μου....


Με αγάπη... ΟDNA