Η πυρά και ο λύκος μου

Λυγίζουν τα μάτια μας

κάτω απ'των λυχνιών την αυγή

γιατι ξημερώνοντας

αντικρίζουμε εμάς και μόνο εμάς

τα κουλουριασμένα

σεντόνια

και τα ιδρωμένα μαξιλάρια

Μια κατάσταση, μια μαύρη τρύπα

μια αδράνεια

στην πίσσα του σκοταδιού

να τρέχει ο λογισμός

Λυγίζουν τα μυαλά μας

κάτω απο των ήχων την αυγή

γιατι ξημερώνοντας

τρελαίνομαστε εμείς και μόνο εμείς

Είναι για αχρείους αυτά τα μέρη

στα απύθμενα σκοτάδια

για να αγγίζεις αυτά τα χάδια χρειάζεσαι

κρυφούς εφιάλτες να λικνίζουν

συναισθήματα

μπροστά σε λύκους

και κερκόπορτες να σφίγγουν τα μάτια σου

να μπαίνουν οι εχθροί στα σωθικά σου

να ξερνάς την γη

στα δυο μας χείλη να χορεύουν οι θεοι

λησμονώντας την φωνή

και τα όμορφα

τα γέλια

It is a weakness of the heart

to be engulfed with winds of the sea

and still quote

two-part lines that remind you

of her

alas, I was in doubt

when trying to remember faces

that went black

with dissent I sent her back to the abyss

knowing that, she wouldn't care for me

towering over my star of fate

Δυο καταστάσεις, δυο μαύρες τρύπες

δυο αδράνειες

στην πίσσα του σκοταδιού

να τρέχει το τρέμουλο

Λυγίζουν τα κορμιά μας

κάτω απο της αφής την αυγή

γιατι ξημερώνοντας

νεκρώνονται οι απολήξεις μας, και μόνο οι δικές μας

δεν νιώθουμε

πως είναι να σ'αγγίζουν

και τα όμορφα τα δάχτυλα

τα συρτά

για να μπορέσεις να με ακούσεις

με βλέμμα θολωμένο

εκρήγνυσαι

με ρυθμό δευτερολέπτων

ανα ώρα

και στα ακουστικά διαπερνάς

τα μικρά και ακατανόητα χνώτα των αχνών

αδιαπέραστων

αναπνοων

Τρεις καταστάσεις, τρεις μαύρες τρύπες

τρεις αδράνειες

στην πίσσα του σκοταδιού

να αιωρούνται ερωτήματα.

Για μια φορά, απάντα σε ενα ''γιατι;''