Oνειροναυτική. Κεφάλαιο 3

Μια ένοχη σιωπή που φοβάται το φως γεμίζει το δωμάτιο σου και σου δείχνει τον δρόμο προς τα άλλα μέρη. Τίποτα δεν ακούγεται και συνεχίζεις αμέριμνος τον ύπνο σου… τα όνειρα σου συνεχίζουν να υπάρχουν και να σε αγκαλιάζουν.

Και συ αμέριμνος, χωρίς να σε νοιάζει τίποτα έχεις κλείσει τα μάτια σου μπροστά σε οτιδήποτε κακό και παράξενο, και μιλάς στα δαιμόνια του γκρίζου χωρίς να φοβάσαι τίποτα.

Ομορφιά…..

Δεν κρατάνε όμως όλα τα όμορφα για πάντα……

Τα μάτια σου ανοίγουν βίαια και ανασαίνεις γρήγορα, η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή και κρυώνεις. Σηκώνεσαι, περπατάς στο σαθρό πάτωμα και κοιτάς γύρω σου…

Το παράθυρο σου είναι ανοιχτό και χιονίζει έξω, η ψύχρα μπαίνει μέσα και αγγίζει το γυμνό σου κορμί Ονειροναύτη. Και τι θα καταφέρεις με το να κλείσεις το παράθυρο σου? Σπασμένα τζάμια παντού αφήνουν το θηρίο της φύσης να μπει μέσα στο σπίτι σου και αγριεμένα να σε δαγκώσει με τα παγωμένα δόντια του. Ανάβεις ένα τσιγάρο και κλωτσάς κάτι βρώμικα ρούχα που είχαν μαζευτεί στο πάτωμα, μιας και δεν κατάφερες ποτέ να καταλάβεις πως δουλεύει το πλυντήριο –πόσο μάλλον των ανθρώπων- ρούχων. Στο έδειξε ο υδραυλικός, μα το καταραμένο χάλασε μέσα σε ένα μήνα. Γελάς και δακρύζεις ταυτόχρονα αναλογιζόμενος την τραγικότητα της κατάστασης που βρίσκεσαι. Οι άνθρωποι γλεντάνε σήμερα και συ κάθεσαι σε ένα δωμάτιο και γεμίζεις τα πνευμόνια σου με πίσσα ενώ κρυώνεις. Γλεντάνε οι άνθρωποι και στολίζουν δέντρα, σπίτια, πόρτες, σκατά, σκύλους, μαλακίες… μα μόνο την καρδιά τους δεν στολίζουν. Ένα απέραντο τραίνο μηχανικής και μεθοδευμένης δυσλειτουργικής κακίας με στόχο τον σταθμό της αληθινής αγάπης. Και οδηγός δεν είναι το κακό το ίδιο όπως θα ήθελε ένας μαυροφορεμένος αρχηγός με ένα σταυρό, αλλά χιλιάδες άρρωστοι άνθρωποι που κοιτάνε το έξω και διαγράφουν το μέσα.

Σβήνει το τσιγάρο.. και βγάζεις άλλο ένα..

Δεν ανάβει γιατί χάλασε ο αναπτήρας και το πετάς στο πάτωμα. Τελικά ο άσχημος κόσμος δεν υπάρχει στα όνειρα, εκεί είναι όλα όμορφα… Κοιτάς το χιόνι με παράπονο και του μιλάς σαν να ήταν φίλος σου.

‘’Μην προσπαθείς να καλύψεις την ασχήμια βλάκα, σε καθαρίζουν’’

Σηκώνεσαι από την καρέκλα που είχε γίνει το κρεβάτι σου εδώ και δύο μέρες καθώς κοιμόσουν πάνω στο γραφείο σου και βαριανασαίνεις.

Τι τσιγάρο, τι πόλη… το ίδιο πράγμα είναι.

‘’Μαλακίες…’’ ψιθυρίζεις

Το κρύο σε έχει κάνει να τρέμεις… ζαλίζεσαι λιγάκι.

Ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου… το τηλέφωνο χτυπάει και το σηκώνεις με όση δύναμη έχεις…

‘’ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΡΙΕ’’ φωνάζει ενοχλητικά ένας τύπος από το τηλέφωνο.

Και με όση δύναμη σου έχει μείνει, του απαντάς ψύχραιμα…

‘’Τράβα γαμήσου’’

Τα μάτια σου κλείνουν….και..ξεψυχάς..

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΟΝΕΙΡΟΝΑΥΤΕΣ ΑΥΤΟΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΟΜΟΡΦΑ. Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ. ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ.

ΤΙ?

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ..

Σημείωμα απο τον συγγραφέα: Γειά σας, δεν νομίζω οτι έχω ξαναγράψει τόσο πεζά σε αυτό το blog. Μα θα ήθελα να εκμεταλεύτώ αυτό το μικρό απόθεμα πνευματικής ενέργειας που συνεχίζει να εκπέμπει αυτο το blog για να δηλώσω κάποια λόγια της στιγμής που θέλουν να βγουν με άμεσο τρόπο απ'την καρδιά και το μυαλό μου.

Άραγε, πόσοι απο σας συνεχίζετε να πιστεύετε στην αγάπη και στην καλοσύνη? Πόσοι απο σας πραγματικά είστε μέσα στο νόημα των Χριστουγέννων (το νόημα που εσείς θέλετε και λέτε οτι υπάρχει, γιατι εγω τουλάχιστον δεν πιστεύω)? Μην συνεχίζετε να είστε μόνοι σας στον κόσμο σας, γιατι η ψύχρα σας, μας κάνει και μας κρύους.

Αγαπήστε, νιώστε, φιλήστε, ζήστε......

Εγω τουλάχιστον σας αγαπώ...ακόμη και σας που δεν με συμπαθείτε.

Ο νικητής στο τέλος δεν θα είναι ουτε ελιτιστής, ούτε λόγιος. Μα

ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Καλή Χρονιά...

Τελευταία λόγια για το 2006......

και αναχωρούμε για άλλες ποιητικές εξάρσεις..